6 Şubat’ta meydana gelen ve 11 ili etkileyen Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.5 şiddetindeki depremlerin ardından bölgeye intikal eden ve 13 gün boyunca toplamda 30 hayatı enkazdan kurtaran Karabük belediyesi itfaiye ekibi Karabük’e döndü. Karabük Belediye Başkanı Rafet Vergili 6 kişiden oluşan kahraman itfaiyecilere plaket verdi.
Depremde enkazdan 30 insanın hayatını kurtaran 6 kişilik ekibin müdürü Koray Korkut: ‘’Bütün ekibim sevinçlerini Kahramanmaraş’ta enkazın altında bırakıp döndü’’ dedi
Koray Korkut liderliğinde, Ahmet Günaydın, Ramazan Başpınar, Yaşar Özsoy, Muhammet Gülbağ ve Haşim Güneş’ten oluşan 6 kişilik Karabük Belediyesi itfaiye arama kurtarma ekibi depremin ilk anından itibaren hızlı bir şekilde bölgeye intikal etti. Kahramanmaraş’ta enkaz arama kurtarma çalışmalarına katılan ekip 10 kişiyi kendi çabaları ile kurtardı. Toplamda 30 kişiyi bölgedeki diğer ekiplerle birlikte kurtaran ve Kahramanmaraş’ta 13 gün süreyle çalışmalara katılan kahraman itfaiyeciler Karabük’e döndü.
‘’BİZ DEPREMİN İLK SAATLERİNDE İTFAİYE MERKEZİMİZDE TOPLANDIK’’
Karabük Belediyesi İtfaiye müdürü Koray Korkut bölgede yaşadıklarına dair gözleri dolarak gazetecilere yaptığı açıklamada şunları söyledi: ‘’
Depremin olduğu ilk günden beri Vali Bey başkanlığında il koordinasyon merkezinde biz toplandık Vali Beyle ne yapalım hani ekip çıkartalım diye düşünüyorken biz başkan beyle de görüşüyorduk zaten onların olurlarıyla izniyle biz depremin ilk saatlerinde itfaiye merkezimizde toplandık oradan hızlı bir şekilde Ankara Etimesgut askeri Havaalanına doğru yola çıktık. Askeri Havaalanından askeri kargo uçağı ile Anadan İncirlik hava üssüne biz iniş yaptık. Oradan yollar göçüktü bize öyle haber geldi oradaki bir komutandan. Dediler ki ‘yolda viyadük göçmüş o yüzden otoyol kapalı’ . Biz Andırın ilçesi üzerinden Maraş’a giriş yaptık.
‘’30 TANE VATANDAŞIMIZI BİZ ENKAZ ALTINDAN ÇIKARDIK’’
Maraş’a ilk giren ekiplerden bir tanesiyiz orada Karabük İtfaiyesi girer girmez, biz orada bir enkazda hemen çalışmaya başladık. İlk gün o enkazdan 3 tane canlı vatandaşımızı çıkardık. Tabi o ara hava şartları zorlu yağmur, soğuk fazlada uyuyamadık aslında biz ertesi gün kaldığımız yerden tekrardan kurtarma çalışmalarına devam ettik. Biz Karabük itfaiyesi olarak sesini tespit edip enkazın içine girip kurtardığımız 10 tane vatandaş. Şöyle oluyor diğer itfaiye teşkilatlarıyla ya da sivil toplum kuruluşları ile müştereken toplamda 30 tane vatandaşımızı biz enkaz altından çıkardık. Depremin 13. Gününde biz geri döndük. Biz 13 gün Kahramanmaraş’ta durduk genelde 12 Şubat İlçesinde merkezde yıkımın çok olduğu biz bölgede çalıştık Trabzon Caddesi dedikleri caddede, Azerbaycan Bulvarında Valiliğin etrafındaki enkazlar da oraya konuşlanmıştık. Ebrar sitesinde çalışmalarımız oldu. Mehtap Apartmanında çalışmalarımız oldu oralardan vatandaşlarımızı aldık. Görevimizi tamamlayıp geri döndük.
‘’ORADA GÖRDÜKLERİMİZ BİR NORMAL İNSAN PSİKOLOJİSİNİ KALDIRABİLECEĞİ ŞEYLER DEĞİLDİ’’
Bunların hepsi acı hikâyeler zaten biz oraya gittiğimizde gerçekten çok acı bir tabloyla karşılaştık. İnsanlar kötü durumdaydı. Enkazın dışından insanlar içerdeki yakınlarını bekliyorlardı. Enkazın içinde kalanlar kurtarılmayı bekliyor hayatta olanlar. Daha öncede ben depremlere müdahale ettim orayı gördükten sonra Elazığ ve Van deprem değilmiş dedim çünkü çok kötü bir durumdaydı Maraş. Orada unutamadığım hep onu anlatırız Şevval bebeğe ulaştığımızda ben ilk önce orada Şevval’in Babasının cansız bedenine biz ulaştık o Şevval’e siper olmuştu. Arkasındaydı Şevval tabi bunu görmüyordu. Çıkartırken zaten biz onu ‘’baba’ diye feryat ederken bulduk. Hani şöyle bir duygu karmaşası çocuğu bulduğumuza seviniyoruz canlı çıkartacağımız için seviniyoruz. Ama diğer taraftan babası arkasında ona siper olmuş o şekilde can vermiş annesini bir kaç metre ileriden cansız bedenini aldık. Ablasıydık galiba onu aynı cansız bedenine ulaştık. Yani öyle karmaşık duygularla biz geri döndük hani hayatımız boyunca unutamayacağımız bir sürü hatıra bunların çoğu acı hatıra biriktirdik. Orada gördüklerimiz bir normal insan psikolojisini kaldırabileceği şeyler değildi.’
‘’BU EKİP BEN İNANIYORUM, BÜTÜN SEVİNÇLERİNİ KAHRAMANMARAŞ’TA ENKAZIN ALTINDA BIRAKIP DÖNDÜ’’
Gerçekten zor işlerdi. Hani bedenen bunun yükünü kaldırabilirsiniz geçer, enkazın altında yuttuğumuz tozlar geçer ama bu hikâyeleri ben buradaki hiçbir ekip arkadaşımın ömrü boyunca unutabileceğine inanmıyorum. Allah’tan duamız tekrar milletimize böyle büyük bir felaket yaşatmaz. Bu ekip ben inanıyorum, bütün sevinçlerini Kahramanmaraş’ta enkazın altında bırakıp döndü. Gördükleri, tanık oldukları hikâyeler hiç kolay şeyler değildi. Çünkü insan empati yapıyor, bir baba düşünün kendisi çıkmış çocukları içerde, anneler çocuklardan ayrılmış ama, içerden çocuk çıkartıyorsunuz annesi babası vefat etmiş, bütün akrabaları orda can vermiş, çok zordu bizim için psikolojik olarak bizi çok zorladı.’’
‘’1-2 SAATTE KURTARILACAK VATANDAŞLAR DA VARDIR AMA 8-9 SAATTE KURTARILAN VATANDAŞLAR DA OLMUŞTUR’’
‘’Enkazın durumuna göre bizim çalıştığımız, kaçıncı katta, yani şöyle binanın göçme şekline göre, yan yatan var, aşağı çöken var. Bu canlının nerede kaldığı ile alakalı. Ama enkazın iyice içerisindeyse bizim oraya galeri açarak girmemiz gerekiyorsa bazen sadece bir insanın bacağını sıkıştığı yerden çıkartmak iki buçuk 3 saat sürüyor kaldı ki siz bunu tablaları delip her tablada bir kat aşağı iniyorsunuz ve enkazın içerisinde bazen sürünerek ilerlemeniz gerekiyor. 1-2 saatte kurtarılacak vatandaşlar da vardır ama 8-9 saatte kurtarılan vatandaşlar da olmuştur.’’