ÇAPULCULAR ORKESTRASI
*
Başbakan “çapulcular” dediğinde, tencere-tavalar çıktı balkonlara…
Kakafoni olur diye kulaklarıma pamuk tıkamayı düşünmüştüm.
Yanılmışım…
Birden yayılan müzik ve şarkı beni de coşturdu:
“Bir Başkadır Benim Memleketim…”
Tencere- tavadan oluşan “Çapulcular Orkestrası” harikaydı.
*
Oniki ağaçtan kozalaklar düştü Taksim’e…
Birden ormana dönüşüverdi tüm ülkeye yayılan…
“Bir ağaç gibi tek ve hür / ve bir orman gibi kardeşçesine” elele verdi kadınıyla-erkeğiyle, genciyle-yaşlısıyla insanlar…
Tek bir ağızdan haykırdılar: “Yaşam tarzımıza karışma, işine bak…”
*
Korku duvarı yıkıldı artık.
Köşeye sıkışan kedi en sonunda zıpladı yüzüne ve tırmalamaya başladı.
Ve çapulcular orkestrasının notaları balkonlara, sokaklara, caddelere taştı.
*
Biber gazıyla gazlandılar…
Coplarla, sopalarla, pataklandılar…
Tekmelerle- tokatlarla yerlerde yuvarlandılar.
Tazyikli sularla sürüklendiler, ıslandılar.
Ama susmadı çapulcular orkestrası.
Daha bir güçlü vurdu 80’lik ninem tenceresine tavasına, yedi yaşındaki torunuyla birlikte.
*
“Bu işi CHP yapıyor,” dedi hedefteki insan..
Hep birlikte gülümsedik.
CHP eğer tüm ülkeyi bir gecede böyle örgütleyip bir çapulcular orkestrası oluşturacak güçte olabilseydi durum böyle mi olurdu?
Meclisi sallar, bir kişinin hırsına orada “dur” demesini başarırdı.
*
“Marjinal gruplar…” dedi daha sonra.
Bu ülkede bu kadar marjinal grup varsa nerede bu ülkenin güvenlik güçleri, askeri ve emniyet istihbaratı?..
Hatta MIT’i de sayacağım ama onların İmralı’da işleri vardır belki…
*
Basın da suskundu…
Korkudan; fedekarca çalışan kameraman ve muhabirlerin yaptıkları haberleri bile yayınlayamıyorlardı.
Haber merkezlerinin mutfaklarında ne yapacaklarını bilemez haldeydi kanal yöneticileri ve sahipleri…
Üç gün sonra akılları başlarına geldi sanırsınız değil mi?
Hiç de aklın başa gelmesi değildi gerçek, çapulcular orkestrasının sesiydi.
Orkestra; “uyan medya uyan, haber ver çaldığımız havalardan” demişti.
*
“Bu orkestra nereden alıyor bu gücünü” diye sordu arkadaşlar…
“Elemanlara bakın” dedim…
Her partiden insanlar vardı kadınlı-erkekli, açık-kapalı…
Her renkten insan vardı Süper Ligde oynayan takımların formalarından…
Dün stadyumlarda döner bıçağıyla birbirlerine saldıranlar şimdi aynı orkestrada elele vererek en güzel notaları yayıyorlardı ülkemin göklerine.
Her ırktan, her dinden, her mezhepten insanlardı onlar…
Ülkemin dağlarında-bağlarında açan tüm çiçeklerin rengi vardı onlarda.
*
Cumhuriyetle yetişmiş, laikliği benimsemiş gençlerdi o orkestrada yer alanlar.
“Yaşam tarzıma karışma, git işine bak sen” diyorlardı.
Cumhuriyetimizin kurucularına hakaret etme…
Eğitimime, üniversiteme, hocalarıma karışma…
Parkta nasıl oturacağımıza, metroda nasıl davranacağımıza…
Kaç çocuk yapacağımıza, nasıl doğuracağımıza…
Yargıya müdahale etme, emniyeti özgür bırak…
Hangi diziyi izleyip izlemeyeceğimize karışma.
İçip içmeyeceğimize karışma, ister alkolik olalım istersek ağzımıza koymayalım ama sen bunu kendi anlayışına göre yönlendirme.
*
Basının üstünden elini çek…
İşadamlarını sıkboğaz etme…
Yandaşlarına avanta sağlamaktan artık vazgeç…
*
Benim bakanım, milletvekilim deme.
Benim genel müdürüm, müsteşarım, halkım diye konuşma…
Bırak şu başkanlık merakını, padişahlık rüyasını…
Başbakan ol, başbakanımız ol…
Ayran mı, rakı mı, şerbet mi isteyen istediğini içsin.
Karışma hangisi millidir, hangisi ulusaldır falan diye.
“Kafası kıyak” olup olmadığına karışmadan hepimizin başbakanı ol…
*
Kısacası ülkemizi “laik, demokratik, sosyal bir hukuk devleti” olarak yönet.
Ama yaşam tarzımızı yönetmeye kalkma.
Bireysel özgürlüğümüzün gereklerine saygı duymayı öğren.
90 yıllık kazanımlarımızı senin keyfin için feda edemeyiz.
Bunu kabullen…
Dedi çapulcular orkestrası…
*
O zaman vur tencereye tavaya ey halkım.
Ama aranıza katılarak bu güzel orkestranın çaldığı bu güzel parçaları kirletmeye, yaralamaya, incitmeye, kırmaya, bozmaya, yıkmaya çalışan provakatörlere prim vermeden…