Türkiye’nin yetiştirdiği, uluslar arası alanda ün yapmış, mesleğinde hep zirvede olmuş Mehmet Ali Birand dün yaşamını yitirdi. Taraflı tarafsız, ilkeli ilkesiz ulusal yayın kuruluşları Mehmet Ali Birand’ın ardından olumlu sözler ettiler. Cumhurbaşkanından, Başbakanımıza, Ana Muhalefetinden ülkenin çok çeşitli demokratik kuruluşlarına kadar herkes taziyelerini bildirdi. Olması gereken de buydu zaten…
Biz olayın sosyal medya denilen kısmına bakmak istiyoruz. Dün akşam saatlerinden itibaren, facebook’ta, twitter’da Mehmet Ali Birand’la ilgili özellikle belli bir kesimden kusulan kin, öfke ve nefretin doruğa ulaştığını gördüm ve gözlerime inanamadım. Bu nasıl bir öfkedir, bu nasıl bir kindir. Adam öyle ya da böyle 71 yıllık ömrünün yarım asrını gazetecilik yaşamına adamış, Türk toplumunu her konuda bilgilendirme adına 50 yıl boyunca koşmuş, koşuşturmuş… Gerek yazılı, gerek görsel alanda onlarca eser bırakmış, yüzlerce binlerce proğram üretmiş, binlerce haber, yorum yapmış… Yaptıklarını beğenirsiniz, beğenmezsiniz. Ama, ölünün arkasından kusulan bu kin ve nefret nenin nesidir anlamak mümkün değil.
Bizim de çok yakından tanıdığımız çok sevdiğimiz bir dostumuz rahmetli Birand’ın ölümünün ardından“deyyus” vs. li bir paylaşımda bulunmuş facebook’ta.. Oğlu da yorum yapmış “Baba hani bize ölünün arkasından konuşulmaz diye sen öğretmiştin……” Başka söze gerek yok aslında, bir baba bu ülkenin insanlarını yarım asır haberleriyle, yorumlarıyla, belgeselleriyle, yaptığı bırakın ülkeyi, Dünya çapında proğramlarıyla aydınlatmaya çalışmış haklı bir üne kavuşmuş bir gazetecinin ardından “deyyus” öldü diye seviniyor, oğlu da yorum yapıyor “Baba ölünün arkasından konuşulmaz diye sen öğretmiştin bize…..” diyor…
Ünlü ve özlü sözleriyle tanınan Jamerika’lı sanatçı Bob Marley’in gerçiğimiz günlerde bir sözü gözüme ilişmiş, hatta bunu facebook’ta paylaşmıştım.. Söz şu: “Ve, bir gün kalem diyecek ki; Bu kadar yazdığın yeter… Artık çiz gitsin….”
Bu yazıyı yazarken, Mustafa Yanık geldi televizyona.. Biraz dertleştik. Mehmet Ali Birand’ın ardından özellikle sosyal medya denilen yeni medyamızdaki bir takım iğrenç sözleri kendisi de görmüş dün gece, o da üzüntülerini belirtti.
Kendi kendimize dertleştik. Sabah bir gün her fani gibi biz de göçüp gittiğimizde, kim bilir bu ve bunun gibiler bizim için neler diyecekler.. Mehmet Ali Birand bu ülke insanını 50 yıl boyunca, insanların en kutsal haklarından biri olan haber alma haklarını kullanmaları için çaba harcadı ve bu alanda da tartışılmaz bir başarı elde etti. Allah’tan bir rahmet dilemiyorsan bile “sus” be kardeşim.. Yazıktır, günahtır…
Günahtır deyince, ölünün arkasından atıp tutmak, küfür etmek İslam dinimize göre nasıl karşılanır diye internette bir araştırma yaptım. Yüce dinimizde, ölenin arkasından atılıp tutulmasını tasvip etmiyor. Ama, kendilerinden başka bu ülkeyi sevenin olmadığına inanan, hep kendilerinin sevdiğini başkalarının bu ülkeye düşman olduğunu sanan bir takım ön yargılı tipler ne derse desin, ülkemiz basını çok değerli bir gazeteci duayenini kaybetmiştir.
Ben rahmetli Mehmet Ali Birand’ın 32. gün proğramları başta olmak üzere yüzlerce proğramını, belgeselini ve kitaplarını okudum. Bir çok konuda aydınlandım. Beğendiğim yanları oldu, eleştirdiğim yanlarıda ama güler yüzüyle, gazetecilik alanındaki tartışılmaz başarıları ile bu ülke tarihine geçti Mehmet Ali Birand. Kendisine Allah’tan rahmet, başta ailesi olmak üzere tüm sevenlerine başsağlığı diliyorum.
