Rivayete göre, Selahaddin-i Eyyûbi devrinde önemli görevler ifa eden ve aynı zamanda kadılık da yapan Bahaüddin Karakuşî isimli biri varmış. Karakuşî, kadı olarak sadece yanlış değil hep abuk sabuk hükümler de verirmiş ve bundan dolayı da Karakuşî’nin verdiği hükümlere de ‘’Hükm-ü Karakuşî’’ denirmiş. Günümüzde de gerçi genç hukukçularımız pek bilmezler ama eski hukukçularımız bilirler, mahkemelerin verdiği abuk sabuk kararlara ‘’Hükm-ü Karakuşî’’ derler… Günümüzde de Karakuşi Kadı cinsinden abuk sabuk kararlar verenler olduğu yönünde bir dostum, Anadolu’nun bir kasabasından güncel bir hikaye anlattı onu da yazının sonlarında yazarız. Ama, önce
Rahmetli Süleyman Demirel‘in anlattığı bir Hükm-ü Karakuşî hikâyesi ile başlayalım.
PİŞMİŞ ÖRDEK..!
9.Cumhurbaşkanı Rahmetli Süleyman Demirel‘e muhalefette olduğu bir dönemde, ülkenin durumu hakkında ne düşündüğü sorulmuş… Demirel de soruyu yönelten kişiye: “Bak sana bunu bir fıkrayla anlatayım da pazar neşesi olsun” demiş. Demirel de ülkenin durumu karşısında Hükm-ü Karakuşî’yi hatırlayarak onun bir hikâyesini anlatmış.
9.Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in o zamanki ülkenin durumu hakkında anlattığı Hükm-ü Karakuşî’nin hikâyesi:
Bir gün Karakuşî kadı, bir fırının önünden geçerken burnuna güzel bir koku gelmiş. Vitrinde güveç içinde nar gibi kızarmış sahibini bekleyen nefis bir ördek var…. Karakuşî kadı, fırıncıya:
– ‘’Ben bunu aldım’’ demiş. Kadıya itiraz edilir mi? Fırıncı hemen ördeği paket yapıp vermiş. Az sonra ördeğin asıl sahibi gelmiş:
– ‘’Hani bizim ördek?’ Fırıncı boynunu büküp:
– ‘‘Uçtu’’ deyince iş kavgaya dönüşmüş. Kavga sırasında fırıncı o uzun küreği ile araya giren bir gayrimüslim müşterinin gözünü çıkarınca korkup kaçmaya başlamış… Gayrimüslim de peşinde kovalıyor… Fırıncı bir duvardan atlarken, bilmeden duvarın öteki tarafındaki hamile bir kadının üstüne düşmüş. Kadın, bu düşmeyle çocuğunu düşürdüğü için, kadının kocası da fırıncının peşine düşmüş. Can havliyle kaçan fırıncının çarpıp devirdiği Yahudi bir vatandaş da kızıp peşlerine takılmış… Sonunda duruma müdahale eden zaptiyeler hepsini yakalayarak Karakuşî kadının karşısına çıkarmışlar.
Kadı sırayla sormuş… Ördeğin sahibi,
– ‘’Bu adam ördeğimi hiç etti’’ diye şikâyet etmiş.
Karakuşî kadı, fırıncıya sormuş:
– ‘’Ne yaptın bu adamın ördeğini?’’
Fırıncı
– ‘’Uçtu’’ demiş.
Kadı, kara kaplı defterini açmış:
– ‘’Ördeğin karşısında tayyar yazılı. Tayyar ‘uçar’ anlamına gelir. O halde ördeğin uçması suç değil’’ diyerek, fırıncının ördek işinden beraatına karar vermiş.
Gözü çıkan gayrimüslim vatandaşa sormuş. Onun şikâyetine de kara kaplı defterden bir madde bulmuş:
– ‘’Her kim, gayrimüslimin iki gözünü çıkara, o Müslim’in tek gözü çıkarıla…’’
Davacı:
– ‘’Benim tek gözüm çıktı. Şimdi ne olacak?’’ diye sorunca Karakuşî kadı;
– ‘’Şimdi’ demiş, ‘’fırıncı senin öbür gözünü de çıkaracak, biz de onun tek gözünü çıkaracağız.’’ Tabii gayrimüslim şikâyetinden hemen vazgeçmiş. Fırıncı bu davadan da beraat etmiş…
Çocuğunu düşüren kadının kocasına da Karakuşî kadı:
– ‘’Tamam’’ demiş, ‘’karını vereceksin, bu adam yerine yeni çocuk koyacak’’. Böyle olunca adam da şikâyetini anında geri almış, fırıncı bu davadan da kurtulmuş…
Kadı dönmüş Yahudi’ye:
– ‘’Senin şikâyetin nedir bre?’’ Yahudi bir süre düşündükten sonra ellerini açmış…
– ‘’Ne diyeyim kadı efendi’’ demiş, ‘’hiç adaletinizden sorgu sual olur mu? Adaletinle bin yaşa sen, e mi !’’?
Demirel bu fıkrayı anlattıktan sonra kendisini dinleyen topluluğa dönerek konuşmasını şöyle bitirmiş; ‘’Kıssadan hisse: Ananı ‘öpen’ kadı ise, kimi kime şikâyet edeceksin?.. Bugün ülkedeki durum bu! Agnadın mı?”
GÜNÜMÜZDE DE KARAKUŞİ KADI GİBİ ABUK SUBUK KARARLAR VERMEYE ÖZENENLER VAR MI ACABA?
Geçenlerde bir dostum anlattı. Karakuşi Kadı’nın torunları Anadolu’nun çeşitli kasabalarında zaman zaman görülüyormuş. “Rahmetli Demirel’in anlattığı Karakuşi Kadı’nın günümüzdeki bir benzerini anlatıyım ama şimdilik biraz kapalı anlatırım. Zamanı gelince, detayları ile anlatırım” dedi. “Peki anlat o zaman dedim” ve anlattı…
“Kasabanın birinde, Karakuşi Kadı cinsinden, onun torununun, torunlarından yeni model bir Karakuşi Kadı varmış. Kasabanın zenginleri ile iş tutar, onların sofralarında bulunur, onlar tarafından gezdirilir, eğlendirilirmiş. Elbette, kendisini besleyenlerin haklarını fazlası ile korur, onların canlarını sıkanlar olursa, büyük dedesi meşhur Karakuşi Kadı hükümlerine başvurur, gereğini derhal yaparmış. Bir gün, öyle salakça bir karar vermiş ki, verdiği kararın kara kaplı defterde bile yeri uzaktan yakından yokmuş. Kısa bir süre içinde, geri adım atmış.”
“Pek bir şey anlamadım” dedim. “Boşver sen, yaz anlaması gerekenler anlarlar ve bir daha abuk subuk kararlar verirken dikkatli olurlar” dedi.
“Peki”, dedim. “Dostumun bir bildiği vardır, bir iki çürük elma yüzünden genelleme yapmak istemiyor” düşüncesi ile anlattığı şekli ile yazdım.
Bugün 10 Ocak çalışan gazeteciler günü, Karakuşi Kadı hikayesinin sırası mı diyenler olabilir. Gazetecilerin üzerinde, Karakuşi Kadı kurnazlığı yapmak isteyenler olursa, hiç değilse bir ders alsınlar diye yazılmış bir yazı, hikaye ve kıssadan hissedir yazdıklarım. Bu duygularla başta Cumhuriyet Kenti Karabük ve ilçelerinde, ülkemizde ve Avrupa’da büyük bir özveri ile görev yapan tüm gazeteci dostlarımın 10 Ocak Çalışan Gazeteciler gününü kutluyorum.
